UMP 94x28 [3xM10] GW F300 GOLD / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej siły, magnesy te cechują się następującymi zaletami:

• Zachowują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie słabną o niezauważalny 1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Dzięki powłoce (nikiel, złoto, Ag) mają nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich kluczową cechą.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Są niezbędne w innowacjach, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co się na to składa?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje wartości maksymalnej, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• na bloku wykonanej ze stali konstrukcyjnej, doskonale skupiającej pole magnetyczne
• której grubość to min. 10 mm
• z powierzchnią idealnie równą
• przy bezpośrednim styku (brak farby)
• podczas ciągnięcia w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• w neutralnych warunkach termicznych

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Trzeba mieć na uwadze, że siła w aplikacji może być niższe w zależności od następujących czynników, w kolejności ważności:

• Przerwa między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. okleiną lub brudem) zmniejsza efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest zazwyczaj wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość stali – za chuda blacha nie zamyka strumienia, przez co część strumienia jest tracona w powietrzu.
• Materiał blachy – stal miękka przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe redukują właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Faktura blachy – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co poprawia nasycenie pola. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura osłabia siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Siłę trzymania sprawdzano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 75%. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza siłę trzymania.