UMP 75x24 [M8+M10] GW F200 Lina / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, w tym::

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach użytkowania redukcja udźwigu to marginalne ~1%.
• Pozostają niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im czysty i lśniący charakter.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co przekłada się na ogromną siłę.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Szerokie możliwości w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w konstrukcjach.
• Znajdują szerokie zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po precyzyjną diagnostykę.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego zalecamy osłony lub uchwyty.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• na podłożu wykonanej ze stali konstrukcyjnej, doskonale skupiającej pole magnetyczne
• o przekroju nie mniejszej niż 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w warunkach ok. 20°C

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig wynika z szeregu czynników, które przedstawiamy od najbardziej istotnych:

• Przerwa między powierzchniami – każdy milimetr odległości (spowodowany np. okleiną lub nierównością) znacząco osłabia siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Gatunek stali – najlepszym wyborem jest czysta stal żelazna. Żeliwo mogą generować mniejszy udźwig.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co poprawia siłę. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania sprawdzano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.