UMP 50x20 [M8] GW / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Oprócz ogromnej mocy, elementy magnetyczne oferują następujące zalety:

• Mają niezmienny udźwig, a przez około dziesięć lat ich siła przyciągania spada symbolicznie – ~1% (w testach),
• Nie tracą swoje właściwości magnetyczne nawet przy bliskim źródle zakłóceń,
• Innymi słowy, dzięki gładkiej warstwie z srebra, element wygląda estetycznie,
• Dzięki zoptymalizowanej konstrukcji, magnesy posiadają wysoką indukcją magnetyczną przy powierzchni kontaktu,
• Wykonane z odpowiednio dobranych składników, magnesy te wykazują imponującą odporność na wysoką temperaturę, co umożliwia im działanie (zależnie od ich formy) w temperaturach aż do 230°C i wyżej...
• Dzięki modularności w dopasowywaniu oraz zdolności modyfikacji do konkretnych potrzeb,
• Wszechstronna obecność w nowoczesnych technologiach – są używane w komponentach danych, elektrycznych układach napędowych, sprzęcie medycznym, a także wielozadaniowych systemach produkcyjnych.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują imponującą siłę przyciągania w kompaktowych wymiarach, co czyni je użytecznymi w miniaturowych urządzeniach

Wady magnesów neodymowych:

• Są wrażliwe na zbyt mocne uderzenia. Aby unikać pęknięć, warto zabezpieczyć magnesy w etui zabezpieczającym. Takie zabezpieczenie nie tylko osłania magnes, ale także poprawia jego odporność na uszkodzenia,
• Pod wpływem wysokich temperatur, właściwości magnesów neodymowych mogą ulec zmianie. Szczególnie przy 80°C, ich moc może być znacząco zredukowana (kształt oraz rozmiar mają tu duże znaczenie). Dlatego przedstawiamy specjalne magnesy [AH], które są odporne na temperatury do 230°C,
• Kiedy narażone na wilgotność, magnesy zaczynają rdzewieć. Aby stosować je w warunkach zewnętrznych zaleca się wykorzystywanie magnesów ochronnych, takich jak magnesy w gumie lub tworzywach, które zapobiegają utlenianiu i korozji,
• Ze względu na ograniczenia w realizacji nakrętek i skomplikowanych form w magnesach, zalecamy zastosowanie pokrywy - mocowania magnetycznego.
• Potencjalne zagrożenie wynikające z małych fragmentów magnesów są ryzykowne, w przypadku ich połknięcia, co nabiera znaczenia w aspekcie ochrony najmłodszych. Warto też zauważyć, że małe elementy tych produktów potrafią zakłócić proces diagnostyczny medycznej w razie połknięcia.
• Wysoka cena jednostkowa – magnesy neodymowe mają wyższą cenę niż inne typy magnesów (np. ferrytowe), co utrudnia zastosowanie przy dużych ilościach

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – od czego zależy?

Podana nośność magnesu stanowi najwyższą nośność, zmierzona w najlepszych okolicznościach, to znaczy:

• z zastosowaniem blachy ze stali niskowęglowej pełniącej rolę zwora magnetyczna
• z grubością co najmniej 10 mm
• z polerowaną stroną
• przy braku przerwy
• w warunkach pionowego przyłożenia siły
• w temperaturze pokojowej

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

Udźwig magnesu jest determinowany w praktyce od kluczowych elementów, od kluczowych do mniej ważnych:

• Szczelina między magnesem a blachą, ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig mierzono używając blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza nośność.