CM PML-3 / N45 - chwytak magnetyczny

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Oprócz imponującej wytrzymałości, magnesy neodymowe posiadają następujące zalety:

• Zachowują siłę przyciągania przez blisko 10 lat – utrata to zaledwie ~1% (zgodnie z analizami),
• Są odporne na rozmagnesowanie wywołane obecnością innych pól magnetycznych,
• Magnes z metaliczną powierzchnią niklową ma lepszą estetykę,
• Indukcja magnetyczna na działającej warstwie magnesu pozostaje bardzo wysoka,
• Ze względu na ich wytrzymałość i odporność termiczną, magnesy neodymowe są zdolne pracować (w zależności od kształtu) nawet przy wysokich temperaturach dochodzących do 230°C i więcej...
• Dzięki dowolności w projektowaniu oraz zdolnościom technologicznym modyfikacji do konkretnych potrzeb,
• Fundamentalne znaczenie w przemyśle elektronicznym – znajdują zastosowanie w komponentach danych, modułach napędowych, systemach diagnostycznych, i maszynach przemysłowych.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują silne pole magnetyczne w niewielkich wymiarach, co czyni je użytecznymi w kompaktowych konstrukcjach

Wady neodymowych magnesów:

• Są podatne na zbyt mocne uderzenia, co może prowadzić do pękają. Aby zapobiec uszkodzeniom, radzimy przechowywanie ich w uchwycie metalowym. Stalowa obudowa zabezpiecza magnes przed mocnymi uderzeniami, a także zwiększa jego trwałość,
• Wysoka temperatura może wpłynąć na wytrzymałość magnesów neodymowych. W wielu przypadkach, przekroczenie 80°C prowadzi do ich trwałego osłabienia (to zależy od ich kształtu oraz wielkości). Dla tych, którzy szukają trwałego rozwiązania, proponujemy magnesy [AH], które zachowują stabilność nawet w 230°C,
• Rdzewieją w wilgotnym środowisku - podczas użytkowania na zewnątrz zalecamy stosowanie wodoodpornych magnesów np. w gumie, plastiku,
• Ograniczona możliwość zrealizowania gwintów w magnesie oraz bardziej skomplikowanych form - zalecane jest obudowa - mechanizm mocujący.
• Ryzyko dla zdrowia związane z mikroskopijnymi częściami magnesów są ryzykowne, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co jest szczególnie ważne w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Ponadto, małe elementy tych urządzeń są w stanie utrudnić diagnozę medycznej po przedostaniu się do ciała.
• Przy masowej produkcji koszt magnesów neodymowych może stanowić barierę,

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co się na to składa?

Podana siła przyciągania magnesu oznacza maksymalną siłę, wyliczona w najlepszych okolicznościach, to znaczy:

• z wykorzystaniem blachy ze stali niskowęglowej pełniącej rolę zwora magnetyczna
• o grubości minimum 10 mm
• z polerowaną stroną
• przy braku przerwy
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• przy standardowej temperaturze otoczenia

Co wpływa na udźwig w praktyce

Udźwig magnesu zależy w praktyce od kluczowych elementów, od kluczowych do mniej ważnych:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig wyznaczano stosując gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza udźwig.