RM R1 - 10000 Gs / N52 - rozdzielacz magnetyczny

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz ogromnej siły, magnesy neodymowe mają następujące zalety:

• Mają niezmienny udźwig, a przez ponad dziesięć lat ich wydajność spada symbolicznie – ~1% (zgodnie z teorią),
• Posiadają znakomitą odpornością na utracenie pola magnetycznego na skutek zewnętrznych oddziaływań magnetycznych,
• Zastosowanie lśniącej warstwy z metali szlachetnych (nikiel, złoto, srebro) powoduje, że element jest bardziej atrakcyjny wizualnie,
• Wykazują się wysoką indukcją magnetyczną przy powierzchni działania, co zwiększa ich moc działania,
• Wykonane z odpowiednio dobranych składników, magnesy te wykazują imponującą odporność na wysoką temperaturę, co umożliwia im działanie (zależnie od ich formy) w temperaturach aż do 230°C i wyżej...
• Dzięki modularności w konstruowaniu oraz możliwości personalizacji do indywidualnych projektów,
• Uniwersalne wykorzystanie w branżach zaawansowanych technologicznie – pełnią rolę w napędach komputerowych, elektrycznych układach napędowych, systemach diagnostycznych, oraz maszynach przemysłowych.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują silne pole magnetyczne w niewielkich wymiarach, co czyni je użytecznymi w miniaturowych urządzeniach

Czego unikać - wady magnesów neodymowych i propozycje ich zastosowania:

• Ulegają na duże uderzenia, co może spowodować pęknięcia. Sugerujemy zabezpieczanie magnesów w stalowych obudowach, które ochronią je przed uszkodzeniami i zwiększają ich wytrzymałość,
• Wysoka temperatura może wpłynąć na wytrzymałość magnesów neodymowych. W wielu przypadkach, przekroczenie 80°C prowadzi do ich trwałego osłabienia (to zależy od ich kształtu jak również wielkości). Dla tych, którzy szukają trwałego rozwiązania, proponujemy magnesy [AH], które zachowują siłę nawet w 230°C,
• Kiedy narażone na wilgotność, magnesy zwykle rdzewieć. Dla zastosowań zewnętrznych zaleca się wykorzystywanie magnesów ochronnych, takich jak magnesy w gumie lub tworzywach, które zabezpieczają utlenianiu oraz korozji,
• Ograniczona zdolność zrealizowania nakrętek w magnesie oraz bardziej skomplikowanych kształtów - preferowana pokrywa - mechanizm mocujący.
• Możliwe niebezpieczeństwo dla zdrowia – drobne odłamki magnesów są ryzykowne, w przypadku ich połknięcia, co nabiera znaczenia w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Ponadto, małe elementy tych urządzeń mogą zakłócić proces diagnostyczny medycznej po przedostaniu się do ciała.
• Ze względu na cenę neodymu, ich cena przekracza standardowe wartości,

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co się na to składa?

Podana nośność magnesu odpowiada najwyższą nośność, zmierzona w warunkach optymalnych, czyli:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, pełniącej rolę zamknięcie obwodu magnetycznego
• z grubością co najmniej 10 mm
• z polerowaną stroną
• przy braku przerwy
• w warunkach pionowego przyłożenia siły
• w temperaturze pokojowej

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Praktyczny udźwig jest zależny od elementów, według priorytetu:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig mierzono stosując wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą obniża udźwig.