RM R1 - 10000 Gs / N52 - rozdzielacz magnetyczny

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej siły, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat utrata siły magnetycznej wynosi jedynie ~1% (teoretycznie).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im profesjonalny i gładki charakter.
• Generują skoncentrowane pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Dzięki zaawansowanej technologii radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Pełnią kluczową rolę w przemyśle, będąc sercem silników, dysków i urządzeń ratujących życie.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale bardzo silne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Zabezpieczenie w postaci obudowy jest kluczowa.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Wyższa cena w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co się na to składa?

Parametr siły jest wynikiem testu laboratoryjnego wykonanego w następującej konfiguracji:

• na podłożu wykonanej ze stali konstrukcyjnej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• której grubość sięga przynajmniej 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• przy bezpośrednim styku (brak farby)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• w standardowej temperaturze otoczenia

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Na realną siłę wpływają parametry środowiska pracy, takie jak (od najważniejszych):

• Odstęp (pomiędzy magnesem a blachą), bowiem nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy brudu).
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr mamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest z reguły kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Gładkość – pełny kontakt uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Temperatura pracy – spieki NdFeB posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. W wyższych temperaturach tracą moc, a na mrozie zyskują na sile (do pewnej granicy).

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem wypolerowanej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, jednak przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Ponadto, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza siłę trzymania.