MW 30x5 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne kluczowe cechy, takie jak::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania zmniejszenie udźwigu to znikome ~1%.
• Wyróżniają się niezwykłą odpornością na rozmagnesowanie, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co podnosi ich walory wizualne.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w przemyśle.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Ze względu na kruchość, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być istotnym kosztem.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje wartości maksymalnej, którą zmierzono w idealnych warunkach testowych, czyli:

• przy kontakcie z zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• której grubość to min. 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• przy całkowitym braku odstępu (brak farby)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• przy temperaturze ok. 20 stopni Celsjusza

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Na efektywny udźwig oddziałują konkretne warunki, takie jak (od priorytetowych):

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (farba, taśma, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co redukuje moc gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest standardowo kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale hartowane mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Gładkość – pełny kontakt jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura osłabia siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig mierzono używając gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Ponadto, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.