MPL 6x6x6 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej siły, magnesy te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat tracą nie więcej niż ~1% swojej mocy (pomiary wskazują na taką wartość).
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują wysoką odporność na zewnętrzne czynniki.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co ma znaczenie estetyczne.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje ogromną siłę.
• Dzięki zaawansowanej technologii funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Szerokie możliwości w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez zabezpieczenia mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji reprezentuje wartości maksymalnej, którą zmierzono w warunkach laboratoryjnych, co oznacza test:

• z wykorzystaniem płyty ze miękkiej stali, działającej jako element zamykający obwód
• o przekroju nie mniejszej niż 10 mm
• z płaszczyzną oczyszczoną i gładką
• przy zerowej szczelinie (brak powłok)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

Na efektywny udźwig oddziałują parametry środowiska pracy, m.in. (od najważniejszych):

• Dystans (między magnesem a blachą), gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kierunek działania siły – największą siłę mamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – różne stopy reaguje tak samo. Dodatki stopowe osłabiają efekt przyciągania.
• Faktura blachy – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano używając blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.