MPL 40x20x4x2[7/3.5] / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Oprócz ogromną energią, magnesy neodymowe wnoszą wiele innych atutów::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania redukcja udźwigu to znikome ~1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje ogromną siłę.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Wybierz wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Parametr siły jest wynikiem testu laboratoryjnego zrealizowanego w następującej konfiguracji:

• przy zastosowaniu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• bez najmniejszej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• w standardowej temperaturze otoczenia

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

W praktyce, rzeczywisty udźwig wynika z szeregu czynników, wymienionych od najważniejszych:

• Dystans (między magnesem a blachą), bowiem nawet mikroskopijna przerwa (np. 0,5 mm) może spowodować zmniejszenie udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Wektor obciążenia – maksymalny parametr osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest standardowo wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Strumień magnetyczny przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą generować mniejszy udźwig.
• Gładkość – pełny kontakt uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Warunki termiczne – spieki NdFeB posiadają wrażliwość na temperaturę. W wyższych temperaturach tracą moc, a na mrozie zyskują na sile (do pewnej granicy).

* Siłę trzymania sprawdzano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.