MP 40x10.4/5.5x5 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej siły, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady spadek mocy wynosi zaledwie ~1% (teoretycznie).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im elegancki i gładki charakter.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na ogromną siłę.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w przemyśle.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, rezonansach oraz przemyśle komputerowym.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy zderzeniu, dlatego zalecamy obudowy lub uchwyty.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Najwyższa nośność magnesu – co ma na to wpływ?

Siła trzymania 2.27 kg jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w warunkach wzorcowych:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, doskonale skupiającej pole magnetyczne
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• przy zerowej szczelinie (brak zanieczyszczeń)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• w neutralnych warunkach termicznych

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania wynika z szeregu czynników, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, powietrze) działa jak izolator, co obniża udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek działania siły – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest zazwyczaj kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Typ metalu – różne stopy reaguje tak samo. Dodatki stopowe osłabiają efekt przyciągania.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co poprawia nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig określano stosując gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą redukuje siłę trzymania.