MP 25x7x9 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat utrata siły magnetycznej wynosi jedynie ~1% (teoretycznie).
• Wyróżniają się ogromną odpornością na rozmagnesowanie, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co ma znaczenie estetyczne.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, rezonansach oraz systemach IT.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być istotnym kosztem.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest rezultatem pomiaru przeprowadzonego w następującej konfiguracji:

• przy zastosowaniu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• z powierzchnią wolną od rys
• przy całkowitym braku odstępu (bez powłok)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• przy temperaturze otoczenia ok. 20 stopni Celsjusza

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W rzeczywistych zastosowaniach, rzeczywisty udźwig zależy od szeregu czynników, uszeregowanych od kluczowych:

• Dystans – występowanie ciała obcego (farba, taśma, szczelina) działa jak izolator, co redukuje udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek działania siły – największą siłę osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po blasze jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Typ metalu – różne stopy reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla pogarszają efekt przyciągania.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza udźwig.