MP 25x7x9 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej mocy, magnesy te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat utrata siły magnetycznej wynosi tylko ~1% (wg testów).
• Pozostają niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Duża swoboda w doborze kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w konstrukcjach.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, rezonansach oraz systemach IT.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co się na to składa?

Moc magnesu została wyznaczona dla optymalnej konfiguracji, obejmującej:

• na bloku wykonanej ze stali konstrukcyjnej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• z płaszczyzną wolną od rys
• bez najmniejszej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w warunkach ok. 20°C

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

W praktyce, faktyczna siła trzymania jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, wymienionych od kluczowych:

• Szczelina między magnesem a stalą – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. lakierem lub brudem) znacząco osłabia siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek działania siły – maksymalny parametr osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest zazwyczaj kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale hartowane mogą generować mniejszy udźwig.
• Gładkość – pełny kontakt jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Wpływ temperatury – gorące środowisko osłabia siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig wyznaczano z wykorzystaniem wypolerowanej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, jednak przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.