Jakie są metody rozmagnesowywania magnesu?

Do czego przydaje się demagnetyzacja?

Zakładając, że dana osoba nie chce sprawić komuś psikusa, warto zastanowić się, dlaczego ktokolwiek chciałby celowo zmienić przeznaczenie magnesu. Warto tu zaznaczyć, że czasami przypadkowemu namagnesowaniu ulegają inne przedmioty, takie jak podzespoły w maszynach lub inne metalowe części urządzeń. Obecność pola magnetycznego może zaburzyć ich działanie, co w niektórych przypadkach może skutkować na przykład niepożądanym uruchomieniem alarmu lub zbyt szybkim zużyciem.

Czasami też dany magnes może działać zwyczajnie zbyt mocno, przyciągając także to, co powinien zostawić w spokoju. Niektóre magnesy mogą także gromadzić niechciane elementy, jak żelazne opiłki. Ich obecność wpływa nieraz na działanie maszyny, na przykład skutkując szybszym zużyciem pewnych elementów. Z tych powodów demagnetyzacja czasami okazuje się koniecznością.

Sprawdzone sposoby na rozmagnesowanie magnesu

Każdy magnes z biegiem czasu traci stopniowo swoje zdolności. W przypadku niektórych modeli proces ten może trwać jednak wiele lat, więc czekanie na samoistne zmniejszenie skuteczności czasami nie wystarcza. W takim przypadku warto wypróbować którąś z tych metod:

• uderzenie – wystawienie na wstrząsy oraz zniszczenie wskutek ciosów ciężkim narzędziem znacznie osłabia magnes, kluczową rolę odgrywa tu odpowiednio duża wibracja;

• rozgrzanie – każdy rodzaj magnesu ma tzw. punkt Curie, czyli maksymalną temperaturę, do której można go rozgrzać, po jej przekroczeniu traci on swoje właściwości;

• wystawienie na działanie innego magnesu – metoda ta działa szczególnie dobrze w połączeniu silniejszego i słabszego magnesu, odpowiednie ułożenie lub pocieranie tego mocniejszego powinno skutecznie rozmagnetyzować słabszy.

Jak rozmagnesować magnesy neodymowe?

W przypadku magnesów neodymowych, choć ich temperatura Curie jest stosunkowo niska, to w praktyce rzadko zdarza się, aby uległy one rozmagnesowaniu w normalnych warunkach użytkowania. Wynika to z faktu, że magnesy neodymowe są wykonane z bardzo silnych materiałów magnetycznych, a ich orientacja magnetyczna jest utrzymywana wewnętrznymi siłami magnetycznymi, co zapewnia im długą żywotność i stabilność w trudnych warunkach pracy. Jednakże, magnesy neodymowe powinny być chronione przed dużymi zmianami temperatury oraz silnymi polami magnetycznymi, które mogą wpłynąć na ich właściwości magnetyczne.

Podsumowując jeśli chcesz rozmagnesować magnes, istnieją różne sposoby, zależnie od materiału, z którego został wykonany. Można go rozmagnesować przykładając do niego przeciwne pole magnetyczne o odpowiedniej wysokiej wartości. Pole przeciwne występuje, gdy zbliżymy do siebie dwa magnesy tymi samymi biegunami, tak żeby odpychały się. Dla każdego materiału magnetycznego będzie wymagana inna wartość tego pola, określana jako koercja HcJ.
Kolejną metodą jest wykorzystanie punktu pracy magnesu (Jd), który ustala się dla magnesu w zależności od jego kształtu oraz wartości koercji. Po wyjęciu magnesu z magneśnicy, każdy magnes naturalnie rozmagnesowuje się do pewnego poziomu własnym polem magnetycznym.

Innym sposobem na rozmagnesowanie magnesu jest zastosowanie przeciwnego pola magnetycznego o wartości większej niż koercja HcB, ale mniejszej niż koercja HcJ. Istnieje także teoretyczna możliwość całkowitego rozmagnesowania magnesu zanikającym, przemiennym polem magnetycznym, ale w praktyce istnieją tylko demagnetyzery o słabych polach, którymi można rozmagnesować elementy wykonane ze stali posiadających bardzo słabe szczątkowe namagnesowanie.

Rozmagnesowanie magnesu może być także częściowe, jeśli doprowadzimy do sytuacji, w której linia pracy magnesu znajdzie się poniżej tzw. „kolana” II ćwiartki pętli histerezy magnetycznej. Możemy tego dokonać podgrzewając magnes powyżej tzw. temperatury pracy, ale jednocześnie poniżej temperatury Curie.

Pamiętaj, że każdy magnes można ponownie namagnesować, jednak pole potrzebne do magnesowania jest dużo większe niż wartość koercji. Warto także pamiętać, że magnesy alnico, ze względu na ich ekstremalnie niską koercję, mogą rozmagnesowywać się w znacznym stopniu pod wpływem puknięć czy uderzeń, zwłaszcza jeśli są bardzo płaskie.

Co to jest koercja HcJ?

Koercja HcJ to wartość pola magnetycznego, który jest potrzebny do całkowitego zneutralizowania magnetyzacji wewnętrznej w materiale magnetycznym. Innymi słowy, jest to wartość pola magnetycznego, które musimy zastosować, aby rozmagnesować magnes do zera.

Koercja HcJ jest jednym z najważniejszych parametrów charakteryzujących materiał magnetyczny. Zależy ona od rodzaju materiału i jego właściwości magnetycznych. Im wyższa jest wartość koercji HcJ, tym trudniej jest rozmagnesować materiał magnetyczny.

Wartość koercji HcJ jest często stosowana w produkcji magnesów, ponieważ pozwala na określenie minimalnej siły, jaką trzeba zastosować, aby zmienić polaryzację magnesu lub całkowicie go rozmagnesować. W przypadku magnesów neodymowych, wartość koercji HcJ może wynosić nawet do 30 000 Oerstedów.

Co to jest koercja HcB?

Koercja HcB to wartość pola magnetycznego, które jest potrzebne do zneutralizowania namagnesowania pozostałego w materiale magnetycznym, gdy ten jest narażony na zerowanie pola magnetycznego. Jest to jedna z wartości koercyjnych, obok koercji HcJ, która odnosi się do pola magnetycznego potrzebnego do całkowitego rozmagnesowania materiału.

W praktyce koercja HcB jest stosowana w przypadku materiałów, które mają dwukierunkowe namagnesowanie, takie jak stal. Kiedy materiał magnetyczny jest narażony na zmniejszenie lub odwrócenie pola magnetycznego, koercja HcB określa wartość pola magnetycznego, które jest potrzebne, aby odwrócić polaryzację magnetyczną materiału i zneutralizować pozostałe namagnesowanie. Wartość koercji HcB zależy od rodzaju i jakości materiału magnetycznego.

Różnice pomiędzy koercją HcB, a koercją HcJ.

Koercja HcB (ang. coercivity) oraz koercja HcJ (ang. intrinsic coercivity) są dwoma parametrami charakteryzującymi materiał magnetyczny. Oba parametry określają wartość pola magnetycznego, które jest potrzebne do całkowitego zdemagnesowania materiału.

Różnica między nimi polega na sposobie pomiaru. Koercja HcB jest określana przez zmierzenie wartości pola magnetycznego, które jest potrzebne do zdemagnesowania materiału do poziomu residualnego namagnesowania (zostały tylko szczątkowe resztki pola magnetycznego). Pomiar ten jest wykonywany przez zmniejszanie wartości pola magnetycznego w sposób ciągły i mierzenie jednocześnie indukcji magnetycznej, aż do uzyskania wartości residualnej.

Natomiast koercja HcJ określa wartość pola magnetycznego, które jest potrzebne do zdemagnesowania materiału, kiedy jego magnetizacja wewnętrzna (ang. intrinsic magnetization) jest równa zeru. Jest to wartość minimalna, której można osiągnąć, aby całkowicie zdemagnesować materiał. Pomiar koercji HcJ jest bardziej skomplikowany i wymaga wykonania pomiarów krzywej histerezy magnetycznej dla materiału.

W skrócie, koercja HcB określa minimalne pole magnetyczne potrzebne do zdemagnesowania materiału do poziomu residualnego, podczas gdy koercja HcJ określa minimalne pole magnetyczne potrzebne do całkowitego zdemagnesowania materiału, kiedy jego magnetizacja wewnętrzna jest równa zeru.